24H Le Mans: Exact zestig jaar geleden: Belgen boven in de Sarthe
![Een verpletterende Belgische zege!](https://www.autosport.be/i/200/upload/1ab478d769b6f3c75418f384cd9d41e04afba6bc.jpg)
Getalenteerde landgenoten
![Olivier Gendebien in volle actie](https://www.autosport.be/i/200/upload/ac97dd1c66f753e2b1530687c0a613d420aa435f.jpg)
Het succes bleef niet uit, want Olivier kreeg lang voor Jacky Ickx de titel van ‘Monsieur Le Mans’ toegewezen. Hij won de prestigieuze Franse etmaalwedstrijd niet minder dan viermaal en trad zo in de annalen als één van de beste uithoudingspiloten uit de geschiedenis! In de laatste editie van de Mille Miglia weigerde Enzo Ferrari hem een sportwagen. "Omdat hij anders toch zou winnen", aldus ‘Il Commendatore’! Daardoor diende hij zich tevreden te stellen met een Berlinetta 250 GT. In de Gran Premio Tazio Nuvolari, verreden in het laatste gedeelte van de duizendmijlrace, klopte Gendebien vriend en vijand en was hij dus zijn teamgenoten van de Scuderia met sportwagens te snel af!
Gevarieerde troepenschouwing
Als vijfde en laatste manche op de internationale kalender sloot de Franse 24 uurswedstrijd het Wereldkampioenschap der Merken af. Ferrari, dat het vorige seizoen door Aston Martin werd verschalkt, was uit op weerwraak om zijn ‘traditionele eerste positie’ terug te veroveren. Sinds het ontstaan van het WK in 1953 gebeurde het slechts twee keer dat ‘Il Cavallino’ de hoofdprijs miste! Toch zag het er in het seizoen 1960 nog niet zo vanzelfsprekend uit voor het Italiaanse merk uit Maranello. Tot tweemaal toe wist de kleine, wendbare Porsche 718 RS60 de grote bolides op bochtige circuits van de Targa Florio en de 12 Uur van Sebring te verrassen met een mooie overwinning. Daarnaast bewees de ‘te nieuwe’ Maserati Tipo 61 van het CAMORADI-team aan maturiteit te winnen met een prachtige zege in de 1000 Kilometer van de Nürburgring. Ook Aston Martin, dat in 1960 fungeerde als officieus team onder leiding van ex-teamchef Reg Pagnell, bleek nog gevaarlijk uit de hoek te kunnen komen. Mede dankzij een mooie combinatie van toprijders, onder wie Jim Clark.Ferrari, dat voor Le Mans achter Porsche in de tabel van het WK der Merken vertoefde, zou alles op alles zetten voor een zege in juni. Gelukkig bleek de Franse etmaalwedstrijd in het voorbije verleden steeds een kolfje naar de hand van Maranello. Vele jaren toonden de krachtige V12’s zich oppermachtig door hun extreme betrouwbaarheid. Ideaal voor een ‘circuit moteur’ zoals het Sarthe-circuit ook wel genoemd werd, omdat specifiek de motoren telkens zeer hard belast werden tijdens een rondje in de Sarthe.
Alle hens aan dek
![Paul Frère verlaat de pitlane](https://www.autosport.be/i/200/upload/2164eb2e7ddb4faf362cef011132cc15963c999d.jpg)
CAMORADI trad aan met een drietal Tipo 61 ‘Birdcages’ voor Gregory-Daigh, Jeffords-Casner en Scarlatti-Munaron. Speciaal voor Le Mans werden de bolides uit Modena voorzien van een bijzonder aerodynamisch koetswerk. Daardoor konden die Maserati’s bijzonder hoge snelheden bereiken op het rechte stuk van de Hunaudières. Veelbelovend, zo bleek tijdens de vrije training waar ze de concurrentie achter zich lieten. Porsche trad aan met vijf 718 RS60's voor de duo's Bonnier-Hill, Herrmann-Trintignant, Barth-Seidel, Kerguen-Lacaze en een privé-inschrijving voor De Beaufort-Stoop. Ten slotte vervoegde een enkele 356B Carrera Abarth GTL van Linge-Walter de officiële strijdmacht uit Zuffenhausen. De niet-officiële renstal van Aston Martin onder leiding van Reg Pagnell schreef een koppel DBR1/300's in voor Roy Salvatori-Jim Clark en Ian Brune de Baillie-Jack Fairman. Briggs Cunningham verscheen met een Jaguar E-2A, het prototype van de latere E-type, voor Walt Hansgen-Dan Gurney. Ecurie Ecosse zorgde voor een D-Type met drielitermotor voor Flockhart-Halford.
Tot ieders verbazing veroverde de Jaguar E-2A de pole tijdens de kwalificaties, maar ver van de tijd die Hawthorn het jaar daarvoor had geklokt met zijn Ferrari. Liet de concurrentie dit jaar niemand in zijn kaarten zien? Blijkbaar, want bij het vallen van het startsein reed Gurney maar even op kop, om vervolgens stelselmatig platgewalst te worden door het rode front van Ferrari’s en Maserati’s. Na de eerste ronde vertoefde Paul Frère al op kop, maar hij werd al snel opnieuw verschalkt door de Tipo 61 van Gregory, die een slechte start goedmaakte. Zoals verwacht vloog de Maserati, maar de Ferrari’s lieten zich niet van de wijs brengen. De meute uit Maranello bleef op gecontroleerde afstand volgen. Na één uur leidde Frère de Ferrari-clan in tweede stelling, gevolgd door Von Trips, Mairesse, Ricardo Rodriguez en Scarfiotti. Gurney bleef nog steeds hard op het gas gaan. Metingen op de rechte lijn van Hunaudières klokten hem zo’n goede 13 km/h sneller dan wie ook.
![Paul Frère voert het peloton aan](https://www.autosport.be/i/200/upload/9a5dfe591f564d37bb158bf46348dd0031bd1f3e.jpg)
Slijtageslag
![De NART 250 TR59 van Pilette-Rodriguez](https://www.autosport.be/i/200/upload/40db47a7714c0b248813fba3d0a594ada44334fd.jpg)
In het vijfde wedstrijduur werd Ginther verschalkt door Pilette. Achter al het Ferrari-geweld nam de Jaguar D-Type van Flockhart inmiddels een vierde plek in, op zijn beurt belaagd door de beste Aston Martin van Clark-Salvatori. Inmiddels deed de 250 TRI/60 van Mairesse-Ginther het opmerkelijk kalmer aan. Daardoor slaagden de Britse bolides erin het gat met de Ferrari te dichten, waarop een mooie strijd ontstond voor de derde plaats. De Jaguar overleefde het dertiende wedstrijduur niet door een gebroken krukas, de Ferrari strandde in het zestiende uur met een defecte versnellingsbak. Nu legde de Aston Martin beslag op een mooie derde positie, achter de N.A.R.T. Ferrari van Ricardo Rodriguez-Teddy Pilette. Vanaf het zeventiende wedstrijduur bleven de eerste drie posities ongewijzigd tot het einde van de wedstrijd.
Door de vele opgaves zagen de robuuste Ferrari 250 GT Berlinetta’s hun kans schoon om op te klimmen in het algemene klassement. Zondag om 16 uur weergalmde de Brabaçonne over de Sarthe toen de Belgische tandem Gendebien-Frère als eerste over de streep reed, gevolgd door de N.A.R.T. Ferrari van onze landgenoot André Pilette en Pedro Rodriguez. Het brons was voor de uitstekend bestuurde DBR1/300 van Clark-Salvatori, die de hete adem van de gevaarlijke Ferrari GT’s in zijn nek voelde, aangevoerd door de Berlinetta van Tavano-Loustel. De 250 van Ecurie Francorchamps eindigde derde bij de GT’s, goed voor een zesde stek in het algemene klassement. De Italiaanse constructeur parkeerde zo zes wagens in de top 7!
![De 250 GT Berlinetta van Tavano-Loustel, winnaar bij de GT's](https://www.autosport.be/i/200/upload/235f9e326a57c2e80548206949da6ad28aca77e3.jpg)
Tekst: Alec Lavaerts
Tweet